原文ການເຜາະເດັກ ແມ່ນການເອົາເດັກເກິດໃໝ

原文ການເຜາະເດັກ ແມ່ນການເອົາເດັກເກິດໃໝ່ໄປທຳພິທິຕາມຄວາມເຊື່ອວ່າ ເດັກເກິດໃໝ່ອາດຈະແມ່ນລຸກ ຄົນຫຼີລູກຜີລກແຖນມາເກີດນຳ, ເມື່ອຕັດແຫ່ແລ້ວ ກໍເອົາສົ້ນມາຕຸ້ມເອົາເດັກນ້ອຍ ຍ້ອນຄົນລາວມີຄວາມເຊື່ອວ່າ ສົ້ນເປັ່ນຂອງສັກສິດ, ສາມາດປ້ອງກັນຜິຮ້າຍໄດ້. ຈາກນັ້ນ ຈົ່ງມີຜູ້ຮຽກເອົາຂວັນເດັກໃຫ້ມາຢູ່ໃນເນື້ອໃນຕົວ.3) ການຈ່ອມເດັກ(8ານວອກກາ叫魂的人ການຈ່ອມເດັກແມ່ນຄວາມຄິດໜນີ່ງທີ່ຝຶກຜົນໃຫ້ເດັກເປັນຄົນຮູ້ຜູ້ດີ, ມີຄວາມດຸໝັ່ນຕໍ່ການງານ. ການເຜາະ ເດັກ ຖ້າເປັນເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍ, ເພິ່ນເອົາເຄື່ອງມືເຮັດໄຮເຮັດນາ, ເຄື່ອງມືທຳມາຫາກິນ. ເດັກນ້ອຍຜູ້ຍິງ ເອົາເຄື່ອງ ເຮັດຫູກທໍໄໝ, ເຂັມຫຍິບມາປະກອບພິທີ ເຊົ່ງມີຜູ້ອາວຸໂສທີ່ຮູ້ໃນເລື່ອງນີ້ເປັນຜູ້ພາເຮັດ. ຈາກນັ້ນ, ຈຶ່ງມິແມ່ຍິງທີ ເປັນຄົນຮູ້ຜູ້ດີ, ບໍ່ມີພະຍາດແລະມີສຸຂະພາບແຂງແຮງຫຍ້ຳເຂົ້າແປະໃສ່ປາກເດັກ.4) ການຢູ່ກຳແລະອອກກຳຄໍຳວ່າ: “ກໍຳ" ມີຄວາມໝາຍວ່າການງານ, ການກະທໍຳ, ຜົນຂອງຄວາມດີແລະຄວາມບໍ່ດີຕໍ່ສຸຂະພາບ. ເມື່ອ ຄົນລາວເກີດລູກໃໝ່ງຕ້ອງມີພິທີຢູ່ກຳ ເຊົ່ງຄົນລາວເອົ້ນວ່າ: "ນັ່ງກຳ, ຢູ່ ໄຟ, ນັ່ງໄຟ.” ການຢູ່ກຳແມ່ນວິທີບ້າລຸງ ຮັກສາສຸຂະພາບຂອງແມແລະລຸກ ທີ່ເກົດມາໃໝ່ຕາມວິຖິພູມປັນຍາຂອງຄົນບູຮານ ເຊິ່ງຈະມີຜົນຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງຜູ້ ເປັນແມ່ແລະລຸກຫຼັງຈາກການຢູ່ກຳແລ້ວ.ໃນໄລຍະແມ່ຢູ່ກຳ, ກິນແຕ່ນ້ຳຮ້ອນ, ອາບນ້ຳອຸ່ນ, ນັ່ງຢູ່ຕຽງເທິງຖ່ານໄຟ, ກິນອາຫານທີ່ຕົ້ມສຸກດີ, ບໍ່ກິນ ອາຫານຊະຊາຍຕາມໃຈມັກ. ສະໄໝບຸຮານ, ການຢູ່ກໍຳໃຊ້ເວລາ 15 ຫາ 30 ວັນ, ຈົນໃຫ້ຮ່າງກາຍແຂງແຮງດີ ສົມຄວນແລ້ວກໍຈັດພິທິອອກກຳ.ມື້ອອກກຳ, ຕາມປະເພນີນີຍົມຂອງຄົນລາວແມ່ນຈັດພິທີສຸ່ຂວັນໃຫ້ແມ່ແລະເດັກນ້ອຍ ເຊົ່ງເປັນປະເພນີສຸດ ທ້າຍຂອງການເກົດ. ການສູ່ຂວັນອອກກຳເປັນການສ້າງແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ແມ່ ເຊົ້ງໄດ້ສະແດງອອກໃນຄຳໃຫ້ພອນ ທີ່ດົງາມ-ເປັນມຸງຄຸນຂອງຜູ້ມາຮ່ວມສຸ່ຂວັນ. ມື້ອອກກຳ, ຜູ້ເປັນແມ່ຍັງໄດ້ສົມມາຜົວ, ພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງ ພ້ອມດ້ວຍ ບຸກຄົນທີ່ມາຊ່ວຍເບິ່ງແຍງໃນເວລາເກິດລູກ. ເຄື່ອງສົມມາມີ ສື້ນ, ເສື້ອ, ດອກໄມ້, ທຽນ; ສະໄໝໃໝ່ຍັງນີຍົມໃສ່ ເງິນອິກດ້ວຍ, ເມື່ອສຳເລັດພິທີສຸ່ຂວັນແລ້ວ, ຜູ້ມາຮ່ວມສູ່ຂວັນກໍກິນເຂົ້ານໍຳກັນເພື່ອເປັນມຸງຄຸນແກ່ແມ່ແລະເດັກ. ການສຸ່ຂວັນຈະຈັດໃຫຍຫຼືນ້ອຍແມ່ນຂຶ້ນກັບຖານະ, ສະຖານທີ່ແລະໂອກາດຂອງເຈົາກາ ຫຼເຈົ້າພາບ